Man in een schuur

Er was een man, leefde in een schuur
Verdeed zijn dagen tureluurs
Want z'n schuur was rot, lekte als een zeef
Hij zei dat het hem tot waanzin dreef
Als het regende
voelde hij zich ziek
Als het sneeuwde was hij melancholiek

Er was een meisje, ze woonde vlakbij
Als hij haar zag zuchtte hij
Maar ze leefde in een huis op stand
Voor hem leek het als in een ver land

Dus toen hij haar belde
was ze daar niet van gediend
ze zei "sorry, zoek maar een vriend"

Ach, dit verhaal, er zit niets nieuws bij
Die man man ben ik, ja en het meisje ben jij
Dus ik wacht tot je op mijn deur klopt
En de regen in mijn hoofd stopt

Denk nou niet
dat ik je type niet kan zijn
Je zult zien dat schuurtjes best gezellig zijn.